Spalanie stukowe to szczególnie niepożądane zjawisko prowadzące do uszkodzeń silnika – jego wystąpienie powiązane jest z błędnym zapłonem, niekontrolowaną detonacją mieszanki oraz skokowym wzrostem ciśnienia w cylindrze. Kontrola tego procesu wymaga ścisłej współpracy kilku sensorów elektronicznych. Najważniejszy jest czujnik spalania stukowego (Knock Sensor), który rejestruje sygnały drgań typowe dla detonacji i przesyła do ECU, umożliwiając natychmiastową korektę kąta zapłonu — opóźnienie momentu powstawania iskry ogranicza częstotliwość stuków. Kolejnym istotnym czujnikiem jest sonda lambda, zapewniająca informacje o jakości spalania – jej błędne sygnały mogą sprzyjać powstawaniu mieszanki, która łatwiej detonuje. Znaczenie mają także czujniki temperatury powietrza dolotowego (IAT) i płynu chłodzącego (CTS) – ich awaria prowadzi do zbyt wczesnego zapłonu lub zubożenia mieszanki, co sprzyja stukowi. W cyklu zapłonowym kluczową rolę pełnią jeszcze czujniki położenia wału korbowego i wałka rozrządu, bez których ECU nie jest w stanie precyzyjnie ustalić faz rozrządu i momentu zapłonu. Zbyt wysokie ciśnienie w kolektorze (MAP) również może sprzyjać powstawaniu detonacji, dlatego jego sygnał jest niezbędny do prawidłowej regulacji ciśnienia doładowania i mieszanki. Wszystkie te sensory współpracują w złożonym układzie elektronicznym, który musi działać bezbłędnie, aby permanentnie kontrolować zagrożenie spalaniem stukowym. Regularna diagnostyka i wymiana uszkodzonych czujników jest warunkiem bezpiecznej, dynamicznej i ekologicznej eksploatacji silnika oraz kluczem do długowieczności jednostki napędowej.
