Przeciążenie układu zapłonowego manifestuje się poprzez szereg charakterystycznych symptomów, które stopniowo narastają wraz z postępującym zużyciem komponentów. Podstawowym objawem jest pogorszenie jakości iskry, co bezpośrednio przekłada się na niestabilną pracę silnika – szczególnie wyraźne falujące obroty na biegu jałowym oraz szarpanie przy przyspieszaniu. Wraz ze wzrostem obciążenia układu, np. podczas dynamicznego przyspieszania lub jazdy pod górę, dochodzi do okresowego wypadania zapłonów w jednym lub kilku cylindrach, co komputer pokładowy diagnozuje jako błędy P0300-P0304. Kierowca odczuwa to jako wyraźne „zrywanie” mocy i spadek dynamiki pojazdu. Kolejnym sygnałem jest wzrost zużycia paliwa nawet o 15-20%, spowodowany niepełnym spalaniem mieszanki. W ekstremalnych sytuacjach przeciążenia, szczególnie w silnikach z instalacją LPG, może dochodzić do przeskoku iskry poza świecę – przez izolację przewodów lub obudowę cewki, co objawia się charakterystycznymi wyładowaniami widocznymi po zmroku. Długotrwała praca w takich warunkach prowadzi do przegrzewania się cewek zapłonowych, czemu towarzyszy zapach topionej żywicy epoksydowej. Ostatecznym stadium przeciążenia jest całkowita utrata iskry, uniemożliwiająca uruchomienie silnika. Warto podkreślić, że najczęstszymi przyczynami tych problemów są: zwiększona szczelina świec powyżej 1.3 mm, zużyte przewody wysokiego napięcia o rezystancji przekraczającej 15 kΩ/cm, lub próba pracy na pierwotnych cewkach zapłonowych w silnikach poddanych znaczącemu zwiększeniu mocy. Czy przygotować kolejny artykuł?
