Lakier z recyklingu, czyli powłoka wykonana z użyciem odzyskanych, przetworzonych lub mieszanych resztek lakierów, coraz częściej pojawia się na rynku wtórnym, zwłaszcza w tanich naprawach blacharsko-lakierniczych. Choć teoretycznie taki lakier może spełniać podstawowe funkcje ochronne i estetyczne, w praktyce często pozostawia wiele do życzenia. Oznaki lakieru z recyklingu są dość charakterystyczne i łatwe do rozpoznania dla wprawnego oka. Najczęstszym objawem jest nierównomierny odcień – lakier z recyklingu rzadko kiedy idealnie odpowiada oryginalnemu kolorowi auta, przez co na karoserii pojawiają się plamy, przejścia i różnice w barwie. Kolejnym sygnałem jest brak głębi i połysku – powłoka może być matowa, szorstka w dotyku, a światło odbija się od niej nierównomiernie. Lakier z recyklingu często zawiera drobiny kurzu, pyłki, grudki lub inne zanieczyszczenia, które powstają podczas mieszania resztek różnych lakierów. W strukturze powłoki mogą pojawiać się pęcherze, bąble, pęknięcia i łuszczenie się, zwłaszcza po kilku miesiącach eksploatacji. Lakier z recyklingu jest mniej odporny na promieniowanie UV, chemikalia i uszkodzenia mechaniczne – szybciej blaknie, matowieje i traci swoje właściwości ochronne. Częstym objawem jest także nieprzyjemny zapach, który utrzymuje się przez długi czas po naprawie – to efekt użycia starych, utlenionych lub źle przechowywanych składników. W przypadku napraw punktowych, lakier z recyklingu może nie wiązać się trwale z oryginalną powłoką, co prowadzi do odspajania się, pękania i powstawania ognisk korozji. Podsumowując, oznaki lakieru z recyklingu to: nierównomierny odcień, brak połysku, szorstkość, zanieczyszczenia, pęcherze, łuszczenie, szybkie blaknięcie, nieprzyjemny zapach i słaba przyczepność. Wybierając warsztat do naprawy lakierniczej, warto zwrócić uwagę na jakość używanych materiałów i unikać ofert „okazyjnych”, które mogą oznaczać użycie lakierów z recyklingu.
