Przegub wewnętrzny, choć mniej narażony na uszkodzenia mechaniczne niż przegub zewnętrzny, odgrywa równie istotną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu napędowego. To właśnie on odpowiada za kompensację ruchów zawieszenia i zapewnia płynne przenoszenie napędu między skrzynią biegów a piastą, mimo zmiennego położenia półosi. Gdy dochodzi do jego zablokowania, objawy bywają zaskakująco gwałtowne, a ich zignorowanie może doprowadzić do poważnej awarii układu napędowego, a nawet unieruchomienia samochodu.
Jednym z pierwszych i najbardziej charakterystycznych objawów zablokowanego przegubu wewnętrznego jest nagłe szarpanie pojazdu podczas przyspieszania lub ruszania z miejsca. Auto może wówczas reagować nierównomiernie na dodanie gazu, jakby występowały przerwy w przenoszeniu napędu. W skrajnych przypadkach może dojść do sytuacji, w której po wrzuceniu biegu silnik podnosi obroty, ale pojazd nie rusza – dzieje się tak, gdy przegub przestaje przenosić moment obrotowy mimo ruchu półosi. W praktyce przypomina to objawy zużytego sprzęgła, lecz ich przyczyna leży zupełnie gdzie indziej.
Drugim sygnałem są metaliczne odgłosy dobiegające z okolic skrzyni biegów lub tunelu środkowego, szczególnie podczas ruszania, zmiany biegów lub pokonywania nierówności. Mogą to być głuche uderzenia, chrobotanie, a czasem wręcz odgłos trzasku. Wynika to z faktu, że zablokowany przegub nie kompensuje ruchów zawieszenia, przez co naprężenia w półosi rosną, a w efekcie może dochodzić do przeskakiwania elementów wewnętrznych lub ich niekontrolowanego przemieszczenia.
Kolejnym objawem może być zauważalne drżenie lub wibracje nadwozia, które pojawiają się już przy niskich prędkościach i nasilają się wraz z przyspieszaniem. W przeciwieństwie do typowych wibracji wywołanych niewyważeniem kół lub zużyciem przegubu zewnętrznego, te związane z przegubem wewnętrznym bywają wyczuwalne przede wszystkim na fotelach i podłodze, rzadziej na kierownicy. To ważna wskazówka diagnostyczna, dzięki której można zawęzić obszar poszukiwań.
Zablokowany przegub potrafi również objawiać się brakiem możliwości swobodnego skrętu półosi wzdłuż jej osi, co najłatwiej zaobserwować po wymontowaniu elementu. Przegub powinien poruszać się płynnie wzdłuż i w poprzek, a wszelkie zacięcia, przeskoki lub brak luzu roboczego świadczą o uszkodzeniu jego wewnętrznych części. W skrajnych przypadkach dochodzi do całkowitego zatarcia przegubu, kiedy smar ulegnie wypłukaniu lub spaleniu, a elementy cierne zostaną zdeformowane – wtedy półoś dosłownie blokuje się w jednym położeniu.
W niektórych przypadkach kierowcy zauważają również zmiany w zachowaniu pojazdu na zakrętach. Zablokowany przegub może powodować efekt „ciągnięcia” pojazdu w jedną stronę lub utrudnione przenoszenie mocy na jedno z kół, co prowadzi do nierównomiernej pracy napędu i problemów z utrzymaniem toru jazdy. Taka sytuacja jest szczególnie niebezpieczna przy wyższych prędkościach lub na śliskiej nawierzchni.
Warto zaznaczyć, że przegub wewnętrzny może się zablokować zarówno w wyniku zużycia, jak i błędu montażowego. Zbyt mocne dokręcenie elementu, brak smarowania lub niewłaściwe spasowanie podczas regeneracji mogą doprowadzić do jego unieruchomienia. Dlatego po każdej ingerencji w układ napędowy należy bardzo dokładnie sprawdzić, czy wszystkie elementy poruszają się w pełnym zakresie i bez oporów.
Podsumowując – oznaki zablokowanego przegubu wewnętrznego to przede wszystkim szarpanie przy ruszaniu, metaliczne stuki, silne wibracje odczuwalne na podłodze, utrata płynności w przenoszeniu napędu oraz niepokojące zmiany w prowadzeniu pojazdu. Każdy z tych objawów powinien skłonić do jak najszybszej diagnostyki, ponieważ dalsza jazda z niesprawnym przegubem może doprowadzić do kosztownej awarii lub nawet nagłej utraty napędu w trakcie jazdy.
