Filtry DPF (Diesel Particulate Filter) i GPF (Gasoline Particulate Filter) to dwa kluczowe elementy systemów oczyszczania spalin w nowoczesnych samochodach, jednak ich zastosowanie i sposób działania różnią się w zależności od typu silnika. DPF montowany jest w silnikach wysokoprężnych (dieslach) i jego głównym zadaniem jest zatrzymywanie sadzy oraz innych cząstek stałych powstających podczas spalania oleju napędowego. Struktura filtra DPF opiera się na ceramicznym wkładzie o strukturze plastra miodu, który zatrzymuje cząstki sadzy na swoich ściankach. Z czasem filtr ten ulega zapełnieniu i wymaga procesu regeneracji, czyli wypalania nagromadzonej sadzy w wysokiej temperaturze. Proces ten może być inicjowany automatycznie przez komputer pokładowy lub wymagać specjalnych warunków jazdy, takich jak dłuższa trasa z wyższą temperaturą spalin. Z kolei filtr GPF stosowany jest w silnikach benzynowych z bezpośrednim wtryskiem paliwa. Choć benzyna spala się czyściej niż olej napędowy, nowoczesne jednostki benzynowe również generują cząstki stałe, które muszą być wychwytywane. GPF ma podobną budowę do DPF, ale pracuje w niższych temperaturach i regeneruje się szybciej, zwykle podczas normalnej jazdy, bez konieczności specjalnych procedur. Kluczową różnicą jest więc rodzaj silnika, ilość i rodzaj cząstek zatrzymywanych przez filtr oraz sposób i częstotliwość regeneracji. DPF musi radzić sobie z większą ilością sadzy i wymaga regularnego wypalania, natomiast GPF działa w warunkach niższego obciążenia i jest mniej narażony na zapychanie. Oba filtry są niezbędne do spełnienia rygorystycznych norm emisji spalin, ale ich obsługa i eksploatacja różnią się w zależności od typu pojazdu i stylu jazdy.
