Samochody z napędem AWD (All-Wheel Drive) wykorzystujące bazowo napęd tylny oferują zupełnie inne doznania z jazdy niż konstrukcje bazujące na napędzie przednim. AWD typu RWD-based* najczęściej spotykane są w autach sportowych, SUV-ach klasy premium oraz pojazdach terenowych klasycznych, m.in. BMW xDrive (starsze wersje), Mercedes 4MATIC, niektóre Subaru i Porsche. W normalnych warunkach większość mocy trafia na tylną oś, co daje typowe „tylne” odczucie z jazdy: lepszą równowagę w zakrętach, przewidywalną nadsterowność i większą precyzję prowadzenia. Przewaga tego rozwiązania objawia się zwłaszcza podczas dynamicznej jazdy – auto jest mniej podatne na podsterowność, charakterystyczną dla FWD albo AWD opartych na przedniej osi (np. Haldex). Podczas utraty trakcji, do akcji wkracza mechanizm rozdziału mocy (czasem centralne sprzęgło wielopłytkowe), który kieruje napęd na przód. Daje to stabilność na śliskiej nawierzchni i ułatwia jazdę w trudnych warunkach pogodowych, ale przy nagłym dodaniu gazu w zakręcie typowa reakcja auta bazowego RWD zostaje częściowo zachowana. W codziennej eksploatacji AWD RWD-based pozwala dynamicznie startować spod świateł, neutralizuje poślizgi na mokrym i poprawia bezpieczeństwo na śniegu. Wadą może być wyższa masa i minimalnie większe zużycie paliwa niż w przypadku klasycznego napędu tylnego lub przedniego. Kierowanie takim autem wymaga większej świadomości reakcji pojazdu na szybkie zmiany przyczepności – wybacza jednak więcej błędów niż czysty RWD przy nagłym hamowaniu czy przyspieszaniu na nierównej nawierzchni. To złoty środek pomiędzy radością z jazdy, a praktycznością dla kierowców ceniących szerokie spektrum zachowania samochodu na różnych typach nawierzchni.
