W czasach, gdy kierownica była ciężka, hamulce kapryśne, a śmierć czaiła się za każdym zakrętem, Jean-Pierre Wimille był jednym z najbardziej utalentowanych i inteligentnych kierowców swojego pokolenia. Urodzony w Paryżu w roku tysiąc dziewięćset trzynastym, szybko dał się poznać jako chłopak o wielkiej odwadze i jeszcze większym talencie. Zanim na dobre rozpętała się druga wojna światowa, zdążył już odnieść kilka istotnych sukcesów, między innymi zwycięstwo w Grand Prix Francji oraz bardzo dobre występy w Le Mans.
Wimille był związany z marką Bugatti, którą reprezentował jeszcze przed wojną, jednak to jego okres powojenny okazał się prawdziwie błyskotliwy. W roku tysiąc dziewięćset czterdziestym dziewiątym triumfował w Le Mans jako reprezentant Alfy Romeo, dominując w wyścigu wspólnie z partnerem z zespołu. Jednak jego życie nie ograniczało się wyłącznie do sportu – w czasie okupacji działał w ruchu oporu, angażując się w działania wywiadowcze i organizacyjne na rzecz Wolnej Francji.
Jean-Pierre Wimille był także wizjonerem i innowatorem. Interesował się aerodynamiką, projektowaniem samochodów, a nawet tworzył własne koncepcje pojazdów. Miał ambicje, by stworzyć własną markę aut sportowych i był już w trakcie realizacji tego projektu, gdy doszło do tragicznego wydarzenia. Podczas testów na torze w Argentynie w styczniu roku tysiąc dziewięćset czterdziestego dziewiątego zginął w wypadku za kierownicą samochodu Gordini. Miał zaledwie trzydzieści pięć lat.
Jego śmierć była ciosem dla całego środowiska wyścigowego. Jean-Pierre Wimille pozostawił po sobie nie tylko imponujące wyniki, ale również dziedzictwo człowieka, który łączył odwagę z inteligencją, sport z ideą, a talent z kulturą. W oczach wielu fanów pozostał legendą niespełnioną – kierowcą, który mógł zostać największym z wielkich, gdyby tylko dane mu było dożyć swoich najlepszych lat.
