José Froilán González to postać wyjątkowa, nie tylko ze względu na swoje osiągnięcia, ale także dzięki sile, którą promieniował zarówno na torze, jak i poza nim. Pochodzący z Argentyny kierowca był prawdziwym olbrzymem swoich czasów – dosłownie i w przenośni. Nazywany pieszczotliwie „El Cabezón”, czyli „duża głowa”, stał się ikoną motorsportu lat pięćdziesiątych, a jego imię już na zawsze pozostanie związane z jedną z największych marek w historii wyścigów – Ferrari.
González zadebiutował na europejskich torach dzięki wsparciu Juana Manuela Fangio, z którym łączyła go przyjaźń i sportowa rywalizacja. Już od pierwszych startów udowodnił, że jest kierowcą wyjątkowym – silnym, odważnym i piekielnie szybkim. W tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym pierwszym roku dokonał czegoś, co przeszło do legendy – wygrał Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone, dając Ferrari pierwsze zwycięstwo w historii Formuły Jeden. Ten moment był nie tylko przełomowy dla Włochów, lecz także dla całej Formuły – pokonanie dotąd dominujących Alf Romeo stało się symbolem zmiany pokoleniowej.
Styl jazdy González był bezkompromisowy. Jego fizyczna siła pozwalała mu prowadzić maszyny z brutalną precyzją, a jednocześnie miał wyczucie, które pozwalało mu dostosować tempo do warunków torowych. Nigdy nie zdobył mistrzostwa świata, ale był wielokrotnym zwycięzcą i zdobywcą pole position, a jego nazwisko budziło szacunek wszędzie tam, gdzie pojawiał się z kokardką Ferrari na piersi.
Po zakończeniu kariery sportowej González wrócił do Argentyny, gdzie zajął się prowadzeniem warsztatu i promocją motorsportu. Został uhonorowany przez samego Enza Ferrariego, który uważał go za jednego z najważniejszych kierowców w historii marki. José Froilán González to bohater cichy, lecz nieoceniony. Jego triumf z tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego pierwszego roku otworzył nowy rozdział w dziejach wyścigów, a jego legenda trwa do dziś w sercach fanów Ferrari i motorsportu na całym świecie.
