Katsuhiro Ueo to jeden z najbardziej szanowanych i precyzyjnych kierowców w historii japońskiego driftingu. Choć może mniej medialny niż niektórzy jego rywale, to na torze przemawiał za niego nie charakter, ale technika. To właśnie Ueo uchodzi za jednego z najwybitniejszych mistrzów jazdy AE86 w historii – kierowcę, który potrafił wycisnąć z tej lekkiej Toyoty każdy ułamek przyczepności i złożyć perfekcyjny przejazd z chirurgiczną precyzją. Jego największą sławę przyniósł sezon, w którym wygrał tytuł w D1 Grand Prix, pokonując bardziej doświadczonych i dysponujących mocniejszymi autami przeciwników.
Ueo zawsze uchodził za człowieka cichego, skoncentrowanego i wyjątkowo pokornego, co wyróżniało go w tłumie drifterów o silnych osobowościach. Ale na torze zmieniał się nie do poznania – jego jazda była połączeniem finezji, prędkości i doskonałego wyczucia toru. W przeciwieństwie do brutalnego stylu Hibino, Ueo jeździł jak chirurg z nożem – każdy jego ruch miał znaczenie, każde uderzenie gazu było skalkulowane, a każda korekta kierownicą wydawała się wcześniej przemyślana.
Jego podejście do driftingu przyciągało nie tylko fanów, ale i młodych zawodników, którzy chcieli się od niego uczyć. Ueo często podkreślał znaczenie podstaw, ustawienia auta i cierpliwego treningu, co uczyniło go nie tylko mistrzem, ale też nauczycielem. Dzięki niemu drifting zyskał kolejne pokolenie technicznie świadomych kierowców, którzy chcieli się rozwijać w oparciu o precyzję, a nie tylko widowiskowość. Jego obecność w historii D1GP to nie tylko epizod, ale też fundament technicznego driftingu, który do dziś ma swoich kontynuatorów.
