Katsutoshi Iwata to nazwisko, które może nie pojawia się często w mediach, ale w kręgach inżynierów i konstruktorów silników traktowane jest z najwyższym szacunkiem. Przez dekady swojej pracy stał się symbolem precyzji, konsekwencji i wyjątkowego wyczucia mechaniki, które pozwalało mu nie tylko projektować jednostki napędowe, ale także nadawać im charakter. Iwata był jednym z tych ludzi, którzy w dźwięku silnika słyszeli coś więcej niż tylko hałas – słyszeli jego osobowość.
Jego kariera rozpoczęła się w latach siedemdziesiątych, gdy japoński przemysł motoryzacyjny przechodził transformację z epoki kopiowania zachodnich wzorców do tworzenia własnej jakości. Iwata, jako młody inżynier, został przydzielony do działu rozwoju jednostek napędowych, gdzie od razu dał się poznać jako osoba nieuznająca kompromisów.
Pracował nad wieloma projektami silników do aut sportowych i luksusowych, ale to jego praca nad układami dolotowymi i wydechowymi przyniosła mu uznanie jako mistrza brzmienia. Dla niego silnik nie był tylko zbiorem części, lecz instrumentem – i każdy rezonans, każda zmiana tonu miała znaczenie.
Kiedy inni skupiali się na mocy i zużyciu paliwa, Iwata równolegle badał wpływ materiałów, długości kanałów, kąta zaworów i geometrii kolektorów na to, jak silnik brzmi przy niskim i wysokim obciążeniu. Współpracował z zespołami akustyków i projektantów, tworząc jednostki, które jednocześnie były dynamiczne, trwałe i przyjemne w odbiorze.
Samochody, przy których pracował, były często chwalone za swoją charakterystykę jazdy – naturalną, intuicyjną i pełną emocji. Klienci, którzy nie znali nazwiska Iwata, mimo wszystko doceniali jego dzieło, nie wiedząc, że to właśnie on był odpowiedzialny za ten szczególny „puls” auta.
Po przejściu na emeryturę pozostał mentorem dla kolejnych pokoleń inżynierów. W jego filozofii nie chodziło o powielanie wzorców, ale o szukanie duszy w technice. Jego dziedzictwo wciąż żyje w japońskich silnikach, które nie tylko rozpędzają samochód, ale również urzekają swoją melodią.
