Kazuki Nakajima urodził się w połowie lat osiemdziesiątych jako syn Satoru Nakajimy – pierwszego japońskiego kierowcy, który w pełni związał się z Formułą Jeden jako zawodnik fabryczny. Od najmłodszych lat żył w cieniu sukcesów ojca, ale również z ogromnym bagażem inspiracji i motywacji. Motoryzacja była obecna w jego codzienności – od rozmów przy stole po pierwsze przejażdżki kartingowe.
Kazuki przeszedł klasyczną ścieżkę kariery młodego kierowcy – od Formuły Trzy, przez europejskie serie juniorskie, aż po rolę kierowcy testowego w Williamsie, wspieranego przez Toyotę. W drugiej połowie lat dwutysięcznych został awansowany do roli etatowego zawodnika i zadebiutował w Formule Jeden jako oficjalny reprezentant Japonii.
W królowej sportów motorowych Kazuki nie zdobył spektakularnych wyników, ale wielokrotnie pokazał solidność, rzetelność i wyścigowy zmysł. W świecie zdominowanym przez europejskich kierowców jego obecność była dowodem na rosnące ambicje Japonii. Gdy Toyota wycofała się z F1, Nakajima opuścił serię, ale nie zrezygnował z kariery.
W kolejnych latach stał się filarem programu Toyoty w wyścigach długodystansowych. W serii WEC odnosił liczne sukcesy, a największym z nich było zwycięstwo w słynnym wyścigu Le Mans dwadzieścia cztery godziny – jako pierwszy Japończyk, który wygrał ten klasyk w barwach japońskiego zespołu.
Kazuki Nakajima nie został gwiazdą Formuły Jeden, ale zbudował karierę na stabilności, wytrwałości i wierności swoim korzeniom. Stał się symbolem nowej generacji japońskich kierowców, dla których sukces nie oznacza wyłącznie podium w F1, ale budowanie dziedzictwa na własnych zasadach.
