Keiichi Suzuki to nazwisko, które zna niemal każdy fan japońskiego motorsportu, choć niekoniecznie z list startowych. Jego talent nie polegał na prowadzeniu wyścigowego bolidu, lecz na umiejętności przekazywania emocji, analizowania zdarzeń z toru i opowiadania historii, które sprawiały, że motorsport stawał się bliski nawet tym, którzy nigdy nie siedzieli za kierownicą auta sportowego.
Karierę rozpoczął jako dziennikarz sportowy, ale szybko odkrył, że jego prawdziwą siłą jest głos. W latach osiemdziesiątych związał się z mediami motoryzacyjnymi, komentując najpierw lokalne rajdy i wyścigi, a później wielkie wydarzenia światowe, takie jak Le Mans, Grand Prix Formuły Jeden czy rajdowe mistrzostwa świata. Jego styl był natychmiast rozpoznawalny – pełen energii, emocji, a jednocześnie nienachalny i pełen szacunku dla zawodników.
Suzuki nie był zwykłym komentatorem. Przed transmisjami potrafił spędzać godziny na studiowaniu danych technicznych, rozmowach z inżynierami i kierowcami, by podczas transmisji oddać pełnię złożoności wydarzeń. Był jednym z tych, którzy uczyli widzów, czym jest aerodynamika, jak działa skrzynia sekwencyjna i co czuje kierowca na ostatnim okrążeniu w upale trzydziestu stopni.
Z czasem jego rola rosła. Prowadził programy edukacyjne, pisał artykuły, a także występował jako prowadzący wydarzenia związane z motoryzacją. Jego autorytet w świecie japońskiego motorsportu był ogromny – nie tylko jako komentatora, ale też jako człowieka, który całe życie poświęcił promocji sportów motorowych.
Keiichi Suzuki pokazał, że nawet jeśli nie nosi się kombinezonu i nie siedzi w kokpicie, można mieć wpływ na postrzeganie motorsportu. Dzięki niemu wiele osób odkryło piękno tego świata i zrozumiało, że za każdym przejazdem kryje się historia, pasja i technika. Jego dziedzictwo to tysiące godzin nagrań, setki transmisji i niezliczona liczba widzów, którzy dzięki niemu pokochali motoryzację tak samo, jak on.
