Łupież to jeden z najczęściej występujących problemów skóry głowy, dotyczący zarówno dzieci, dorosłych, jak i osób starszych. Najbardziej charakterystycznym objawem łupieżu jest złuszczanie się naskórka skóry głowy w postaci białych lub szarych łusek, które widoczne są na włosach, ramionach czy kołnierzykach ubrań. Przyczyna leży w nadmiernej proliferacji i złuszczaniu się komórek naskórka oraz nieprawidłowej mikroflorze skóry – szczególnie nadmiernej obecności grzybów z rodzaju Malassezia. Początkowo łupież może być niezauważalny, ale szybko staje się źródłem dyskomfortu, uczucia swędzenia, a czasem nawet wstydu społecznego. Wyróżnia się łupież suchy (najczęściej spowodowany przesuszeniem skóry, nieprawidłową pielęgnacją, nadmiarem kosmetyków stylizujących czy stresem) oraz łupież tłusty (skóra głowy jest przetłuszczona, złuszczanie łączy się z zaczerwienieniem, powstają żółtawe, łuskowate płaty i ryzyko rozwoju łojotokowego zapalenia skóry). Rzadziej spotyka się tzw. łupież azbestowy, gdzie łuski tworzą zwarte, trudne do usunięcia łuszczące się „tarczki”. Kluczową rolę w leczeniu i profilaktyce odgrywa dobór odpowiedniego szamponu przeciwłupieżowego. Najskuteczniejsze są preparaty zawierające pirytionian cynku, ketokonazol, siarkę, selen, kwas salicylowy lub smołę pogazową – działają przeciwgrzybiczo, przeciwzapalnie i regulują rogowacenie naskórka. Szampony te należy stosować 2-3 razy w tygodniu przez kilka tygodni, pozostawiając pianę na skórze głowy przez co najmniej 3-5 minut. Należy unikać przesuszających, silnie oczyszczających szamponów z detergentami, częstych zabiegów fryzjerskich, noszenia ciasnych nakryć głowy i ostrych kuracji stylizacyjnych. Warto regularnie masować skórę głowy, dbać o jej oczyszczanie, a także zbilansowaną dietę (niedobór cynku, witamin z grupy B, omega-3 zwiększa skłonność do łupieżu). Przy uporczywym, nawracającym łupieżu niezbędna jest konsultacja z dermatologiem, by wykluczyć łojotokowe zapalenie skóry, łuszczycę lub inne choroby skóry głowy.
