Biopsja opłucnej to procedura diagnostyczna polegająca na pobraniu fragmentu opłucnej – cienkiej błony otaczającej płuca – w celu mikroskopowej oceny. Wskazaniem do wykonania biopsji są niewyjaśnione wysięki opłucnowe, podejrzenie nowotworu (pierwotnego, przerzutowego), gruźlicy, amyloidozy lub innych przewlekłych stanów zapalnych.
Jak przebiega badanie?
Biopsja może być wykonana przez ścianę klatki piersiowej (biopsja „przezskórna zamknięta”) w znieczuleniu miejscowym albo jako element torakoskopii (endoskopowo, pod kontrolą wzroku). Lekarz dezynfekuje pole operacyjne, wprowadza cienką igłę biopsyjną w przestrzeń międzyżebrową (najczęściej pod kontrolą ultrasonografii) i pobiera kilka drobnych wycinków tkanki. Zwykle trwa to kilkanaście minut, a pacjent zachowuje pełną świadomość. Po zabiegu nakłada się opatrunek; możliwy jest krótki monitoring w szpitalu.
W jakich chorobach stosowana?
– nowotwory pierwotne opłucnej (np. międzybłoniak płuc)
– przerzuty nowotworowe do opłucnej
– gruźlica opłucnej
– przewlekłe wysiękowe zapalenie opłucnej
– rozpoznanie włóknienia czy innych rzadkich schorzeń
Bezpieczeństwo:Biopsja jest stosunkowo mało inwazyjna, ale możliwe powikłania to odma opłucnowa, krwiak, infekcja lub ból. Zastosowanie nowoczesnych technik minimalizuje ryzyko. Wynik badania histopatologicznego uzyskuje się w ciągu 7–14 dni i jest kluczowy dla rozpoznania i zaplanowania leczenia.
Podsumowanie:Biopsja opłucnej jest procedurą wykonywaną w wyselekcjonowanych przypadkach, bezpieczną i kluczową dla rozpoznania wielu chorób układu oddechowego.
