Przeszczepienie nerki jest jedną z najczęstszych transplantacji narządów wykonywanych na świecie i najskuteczniejszą metodą leczenia schyłkowej niewydolności nerek. Głównym wskazaniem do przeszczepu jest przewlekła choroba nerek, kiedy funkcja własnych narządów spada do poziomu uniemożliwiającego prawidłowe oczyszczanie krwi z toksyn. Najczęstsze przyczyny niewydolności obejmują cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, kłębuszkowe zapalenia nerek, wady wrodzone i wielotorbielowatość. Procedura rozpoczyna się od kwalifikacji – pacjent musi być ogólnie zdrowy (poza niewydolnością narządu), bez aktywnych infekcji, nowotworów czy przeciwwskazań chirurgicznych. Lista oczekujących na przeszczep bazuje na zgodności grup krwi, antygenach HLA i czasie oczekiwania. Nerkę można otrzymać od dawcy zmarłego lub żywego (rodzinnego/niezwiązanego). Operacja polega na wszczepieniu nerki do dołu biodrowego i połączeniu jej z naczyniami oraz moczowodem. Po zabiegu, przez resztę życia, pacjent przyjmuje leki immunosupresyjne chroniące przed odrzuceniem narządu. Przeszczep nerki pozwala na powrót do względnie normalnego życia, zmniejsza śmiertelność w porównaniu z dializami i poprawia komfort pacjenta, ale wymaga stałego nadzoru lekarskiego i dyscypliny farmakologicznej.
