Pryszczyca to wysoce zakaźna choroba wirusowa zwierząt parzystokopytnych (krowy, świnie, owce, kozy), wywoływana przez wirusa z rodziny Picornaviridae. Schorzenie objawia się powstawaniem pęcherzy i nadżerek na błonach śluzowych jamy ustnej, języku, nozdrzach, racicach, wymieniu oraz łagodną gorączką. Pryszczyca rozprzestrzenia się drogą kropelkową, poprzez kontakt z wydzielinami, skażoną paszę, wodę, sprzęt czy przewożone zwierzęta. Wystąpienie choroby skutkuje ogromnymi stratami gospodarczymi – koniecznością wybicia stad, kwarantanną, ograniczeniem eksportu. Ryzyko przeniesienia na ludzi jest minimalne – pojedyncze zachorowania miały łagodny przebieg (gorączka, ból gardła, pęcherzyki na dłoniach i w ustach), ale praktycznie nie występuje w krajach o rozwiniętym nadzorze weterynaryjnym. Najskuteczniejszą metodą walki z pryszczycą jest szybka izolacja ognisk, szczepienia zwierząt, ścisła kontrola graniczna i dezynfekcja. W Polsce według danych Inspekcji Weterynaryjnej pryszczyca nie występuje od dekad, ale nowe przypadki w Europie zawsze wymagają czujności. Edukacja rolników, weterynarzy i służb sanitarnych pozwala skutecznie minimalizować ryzyko epidemii.
