Niedrożność kanalika łzowego to częsty problem, zwłaszcza u niemowląt i osób starszych. Objawia się łzawieniem, nawracającymi infekcjami, zaczerwienieniem spojówek, obrzękiem wewnętrznego kącika oka, czasem wydzieliną ropną. Przyczyny to wady wrodzone, urazy, przewlekłe stany zapalne, polipy, guzy, zmiany pourazowe, u niemowląt – niedorozwój przewodu nosowo-łzowego. Diagnoza opiera się na badaniu okulistycznym, próbie przepłukiwania kanalików, badaniach obrazowych. Leczenie zależy od przyczyny i wieku pacjenta – u niemowląt często wystarcza masaż i obserwacja (większość przypadków ustępuje samoistnie do 1. roku życia). U dorosłych konieczne może być leczenie farmakologiczne (antybiotyki, leki przeciwzapalne), sondowanie, płukanie kanalików, a w przypadkach przewlekłych – zabieg chirurgiczny (np. dacryocystorhinostomia). Nieleczona niedrożność prowadzi do przewlekłych infekcji, pogorszenia widzenia i dyskomfortu.
