Płatowe zapalenie płuc to poważna infekcja bakteryjna, najczęściej wywołana przez Streptococcus pneumoniae, która obejmuje cały płat płuca. Choroba rozwija się gwałtownie i charakteryzuje się wysoką gorączką (często powyżej 39°C), dreszczami, bólem w klatce piersiowej nasilającym się przy oddychaniu oraz kaszlem z odkrztuszaniem gęstej, często rdzawo podbarwionej plwociny. Pacjent może odczuwać ogólne osłabienie, bóle mięśni i stawów oraz duszność. W badaniu lekarskim stwierdza się przyspieszony oddech, osłabienie szmeru pęcherzykowego nad zajętym płatem oraz charakterystyczne trzeszczenia. Często występuje także sinica, czyli niebieskawe zabarwienie skóry i błon śluzowych, świadczące o niedotlenieniu organizmu. W diagnostyce kluczową rolę odgrywa zdjęcie RTG klatki piersiowej, które uwidacznia jednolite zacienienie odpowiadające zajętemu płatowi. Dodatkowo wykonuje się badania krwi (leukocytoza, podwyższone CRP) oraz posiew plwociny w celu identyfikacji patogenu. Leczenie polega na podaniu odpowiednich antybiotyków, nawodnieniu organizmu, stosowaniu leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych oraz, w razie potrzeby, tlenoterapii. Wczesne rozpoznanie i szybkie wdrożenie terapii są kluczowe dla uniknięcia powikłań, takich jak ropień płuca, niewydolność oddechowa czy posocznica.
