Choroba wysokościowa to zespół objawów pojawiających się podczas szybkiego przebywania na dużych wysokościach (powyżej 2500 m n.p.m.), gdzie ciśnienie i ilość tlenu w powietrzu są znacznie niższe. Objawy to ból głowy, nudności, wymioty, osłabienie, bezsenność, obrzęk twarzy i kończyn, zaburzenia równowagi, a w ciężkich przypadkach – obrzęk mózgu lub płuc. Choroba wysokościowa może prowadzić do zgonu, jeśli nie zostanie rozpoznana i leczona. Ryzyko wzrasta przy szybkim zdobywaniu wysokości, braku aklimatyzacji, wysiłku fizycznym i odwodnieniu. Leczenie polega na natychmiastowym zejściu na niższą wysokość, podaniu tlenu, leków przeciwobrzękowych i odpoczynku. Profilaktyka to stopniowa aklimatyzacja, unikanie alkoholu i nadmiernego wysiłku.
