Testy kiłowe to podstawowe narzędzie diagnostyczne w wykrywaniu zakażenia Treponema pallidum, czyli krętkiem bladym – bakterią wywołującą kiłę. Badania serologiczne dzielą się na testy nieswoiste (np. VDRL, RPR) oraz swoiste (np. FTA-ABS, TPHA, TPI). Testy nieswoiste wykrywają przeciwciała skierowane przeciwko lipidom uwalnianym podczas uszkodzenia komórek przez krętki, ale mogą dawać wyniki fałszywie dodatnie w innych chorobach (np. toczeń, gruźlica, ciąża). Testy swoiste wykrywają przeciwciała skierowane bezpośrednio przeciwko antygenom krętka bladego i są bardziej specyficzne – dodatni wynik potwierdza zakażenie kiłą. Badania serologiczne pozwalają na wykrycie zakażenia już w kilku tygodniach po ekspozycji, monitorowanie skuteczności leczenia oraz rozpoznawanie kiły wrodzonej u noworodków. W praktyce diagnostyka polega na wykonaniu obu typów testów – dodatni wynik testu nieswoistego wymaga potwierdzenia testem swoistym. Wyniki badań należy interpretować w kontekście objawów klinicznych i wywiadu pacjenta. W przypadku dodatnich testów konieczne jest zgłoszenie choroby do sanepidu i wdrożenie leczenia antybiotykami (najczęściej penicyliną). Regularne wykonywanie testów kiłowych jest zalecane osobom z grup ryzyka, kobietom w ciąży oraz w przypadku podejrzenia innych chorób przenoszonych drogą płciową.
