Zapaść krążeniowa (wstrząs) to stan zagrożenia życia, w którym dochodzi do gwałtownego spadku ciśnienia tętniczego, niedotlenienia tkanek i zaburzeń perfuzji narządowej. Przyczyną może być utrata krwi (wstrząs hipowolemiczny), zakażenie (wstrząs septyczny), reakcja alergiczna (wstrząs anafilaktyczny), zawał serca (wstrząs kardiogenny) lub inne poważne schorzenia. Objawy zapaści to bladość, zimny pot, szybkie tętno, spadek ciśnienia, zaburzenia świadomości, duszność, skąpomocz. Diagnostyka opiera się na badaniu klinicznym, pomiarze parametrów życiowych, EKG, gazometrii, badaniach laboratoryjnych oraz obrazowych (USG, RTG). Leczenie zapaści krążeniowej wymaga natychmiastowej interwencji: ułożenia pacjenta w pozycji przeciwwstrząsowej, tlenoterapii, dożylnego podania płynów, leków obkurczających naczynia (katecholaminy), antybiotyków (w sepsie), leków przeciwalergicznych (w anafilaksji) oraz leczenia przyczynowego (np. tamowanie krwawienia, angioplastyka w zawale). Znaczenie kliniczne zapaści krążeniowej polega na jej szybkim rozpoznaniu i wdrożeniu leczenia, gdyż opóźnienie zwiększa ryzyko śmierci lub trwałych powikłań narządowych. Profilaktyka obejmuje leczenie chorób przewlekłych, unikanie czynników ryzyka oraz edukację w zakresie pierwszej pomocy.
