Angiografia naczyń obwodowych – na czym polega i kiedy się ją wykonuje

Angiografia naczyń obwodowych to inwazyjne badanie diagnostyczne umożliwiające szczegółową ocenę tętnic i żył kończyn dolnych, górnych oraz innych obszarów poza sercem i mózgiem. Polega na podaniu środka kontrastowego do światła naczynia i wykonaniu serii zdjęć rentgenowskich (angiogramów), które uwidaczniają przebieg, światło i ewentualne patologie naczyń. Wskazaniami do angiografii są: podejrzenie zwężeń, niedrożności lub tętniaków naczyń obwodowych, diagnostyka przewlekłego niedokrwienia kończyn (chromanie przestankowe, owrzodzenia, martwica), planowanie zabiegów chirurgicznych lub endowaskularnych (angioplastyka, stentowanie), ocena zmian pourazowych, guzów naczyniowych czy malformacji. Badanie wykonuje się w warunkach sali angiograficznej – po miejscowym znieczuleniu nakłuwa się tętnicę (najczęściej udową), wprowadza cewnik i podaje kontrast. Pacjent pozostaje pod stałą kontrolą, a po zabiegu wymaga kilkugodzinnego nadzoru ze względu na ryzyko krwawienia lub powikłań miejscowych. Angiografia pozwala precyzyjnie określić lokalizację i rozległość zmian, co jest kluczowe dla wyboru metody leczenia. Do powikłań należą: reakcje alergiczne na kontrast, krwiaki, zakrzepica, rzadko – uszkodzenie naczynia. Przeciwwskazania to m.in. ciężka niewydolność nerek, uczulenie na jod, zaburzenia krzepnięcia. Współcześnie coraz częściej stosuje się nieinwazyjne metody obrazowania (angiografia CT, MR), jednak klasyczna angiografia pozostaje złotym standardem w diagnostyce i leczeniu chorób naczyń obwodowych.