Wagotomia – diagnostyka, znaczenie kliniczne i nowoczesne metody leczenia

Wagotomia to zabieg chirurgiczny polegający na przecięciu nerwu błędnego (nervus vagus) lub jego gałęzi, stosowany głównie w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Diagnostyka obejmuje gastroskopię, testy czynnościowe żołądka, badania obrazowe oraz ocenę wydzielania kwasu solnego. Znaczenie kliniczne wagotomii polega na zmniejszeniu wydzielania kwasu żołądkowego, co przyspiesza gojenie wrzodów i zapobiega nawrotom choroby. Obecnie zabieg wykonuje się rzadziej, dzięki skuteczności leków przeciwwydzielniczych (IPP, H2-blokery), ale nadal znajduje zastosowanie w przypadkach opornych na leczenie farmakologiczne lub powikłanych (krwawienia, perforacje). Nowoczesne metody obejmują wagotomię laparoskopową, selektywną i wysoko selektywną (oszczędzającą gałęzie zaopatrujące odźwiernik), co minimalizuje powikłania (zaburzenia motoryki żołądka, biegunki). Leczenie pooperacyjne obejmuje dietę, rehabilitację i regularne kontrole gastrologiczne.