Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego – diagnostyka, znaczenie kliniczne i nowoczesne metody leczenia

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego to uraz polegający na przemieszczeniu końca obojczyka względem wyrostka barkowego łopatki. Najczęściej występuje po upadku na ramię lub bezpośrednim uderzeniu. Objawy to ból, obrzęk, deformacja okolicy barku, ograniczenie ruchomości. Diagnostyka obejmuje badanie fizykalne, RTG, USG, a w trudnych przypadkach – tomografię komputerową. Znaczenie kliniczne polega na przywróceniu prawidłowej anatomii i funkcji barku, zapobieganiu przewlekłym bólom i ograniczeniom ruchu. Nowoczesne metody leczenia obejmują unieruchomienie, rehabilitację, a w ciężkich przypadkach – zabiegi operacyjne (rekonstrukcja więzadeł, stabilizacja płytkami). Po leczeniu konieczna jest fizjoterapia i stopniowy powrót do aktywności. Wczesna diagnostyka i właściwe leczenie minimalizują ryzyko powikłań i przewlekłych dolegliwości.