Cewnikowanie serca – diagnostyka, znaczenie kliniczne i nowoczesne metody leczenia

Cewnikowanie serca to inwazyjna procedura diagnostyczno-terapeutyczna, polegająca na wprowadzeniu cienkiego cewnika do jam serca i naczyń wieńcowych przez tętnicę udową, promieniową lub żyłę. Badanie pozwala na ocenę anatomii serca, pomiar ciśnień w jamach serca, ocenę przepływu krwi, wykrycie wad wrodzonych, nabytych oraz choroby wieńcowej. Kluczowym elementem jest koronarografia – obrazowanie tętnic wieńcowych po podaniu kontrastu, umożliwiające wykrycie zwężeń, niedrożności i ocenę potrzeby interwencji. Współczesne metody obejmują cewnikowanie z jednoczesną oceną rezerwy wieńcowej (FFR), ultrasonografię wewnątrznaczyniową (IVUS), optyczną tomografię koherentną (OCT), które zwiększają precyzję diagnostyki. Cewnikowanie serca umożliwia także wykonanie zabiegów terapeutycznych: angioplastyki wieńcowej (balonowanie, stentowanie), zamykania ubytków, ablacji arytmii czy wszczepiania urządzeń (rozrusznik, ICD). Znaczenie kliniczne cewnikowania serca jest ogromne – pozwala na wczesne wykrycie i leczenie chorób serca, poprawia rokowanie i jakość życia pacjentów z chorobą wieńcową, wadami serca czy zaburzeniami rytmu.