Zespół Reye’a – diagnostyka, znaczenie kliniczne i nowoczesne metody leczenia

Zespół Reye’a to rzadka, ale bardzo groźna choroba występująca głównie u dzieci po przebytych infekcjach wirusowych (grypa, ospa wietrzna), zwłaszcza po podaniu salicylanów (aspiryny). Choroba prowadzi do ostrej encefalopatii i niewydolności wątroby. Objawy pojawiają się nagle: wymioty, senność, dezorientacja, drgawki, śpiączka, zaburzenia oddychania. Diagnostyka opiera się na wywiadzie, badaniach laboratoryjnych (wzrost aminotransferaz, amoniaku, hipoglikemia), tomografii głowy i badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego. Leczenie polega na intensywnej terapii – stabilizacji funkcji życiowych, obniżaniu ciśnienia śródczaszkowego, korekcji zaburzeń metabolicznych, leczeniu powikłań. Znaczenie kliniczne zespołu Reye’a polega na konieczności szybkiego rozpoznania i leczenia, aby zapobiec trwałym uszkodzeniom mózgu lub zgonowi. Profilaktyka to unikanie podawania aspiryny dzieciom z infekcjami wirusowymi.