Fibrynogen to białko osocza produkowane w wątrobie, odgrywające kluczową rolę w procesie krzepnięcia krwi. Pod wpływem trombiny fibrynogen przekształca się w fibrynę, która tworzy sieć zatrzymującą krwinki i umożliwia powstanie skrzepu. Oznaczenie poziomu fibrynogenu jest wykorzystywane w diagnostyce zaburzeń krzepnięcia (skazy krwotoczne, DIC), chorób wątroby, stanów zapalnych, nowotworów oraz w ocenie ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Norma fibrynogenu u dorosłych wynosi 2,0–4,0 g/l. Podwyższony poziom występuje w ostrych stanach zapalnych, infekcjach, urazach, nowotworach, ciąży i po operacjach. Obniżony poziom fibrynogenu świadczy o ciężkich zaburzeniach krzepnięcia, niewydolności wątroby, DIC lub wrodzonych niedoborach. Badanie fibrynogenu jest ważne w diagnostyce i monitorowaniu leczenia chorób układu krwiotwórczego oraz w ocenie ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych.
