Czynniki krzepnięcia to grupa białek osocza, które odgrywają kluczową rolę w procesie zatrzymywania krwawienia (hemostazy). Są aktywowane kaskadowo w odpowiedzi na uszkodzenie naczynia, prowadząc do powstania skrzepu fibrynowego. Niedobory czynników krzepnięcia prowadzą do skaz krwotocznych (hemofilia, choroba von Willebranda), a ich nadmiar do nadkrzepliwości i ryzyka zakrzepicy. Zaburzenia mogą być wrodzone (mutacje genetyczne) lub nabyte (choroby wątroby, niedobory witaminy K, leki przeciwkrzepliwe, DIC). Diagnostyka obejmuje badania APTT, PT, INR, czas trombinowy, liczbę płytek i oznaczenie poszczególnych czynników. Leczenie polega na stosowaniu koncentratów czynników krzepnięcia, osocza, witaminy K lub leków przeciwzakrzepowych w zależności od rodzaju zaburzenia.
