Choroba Whipple’a to rzadka, przewlekła infekcja bakteryjna wywołana przez bakterię Tropheryma whipplei. Najczęściej dotyka mężczyzn w średnim wieku i objawia się zaburzeniami wchłaniania, przewlekłą biegunką, utratą masy ciała, bólami brzucha, gorączką, powiększeniem węzłów chłonnych, a także objawami stawowymi (bóle, obrzęki). W zaawansowanych przypadkach mogą pojawić się objawy neurologiczne, sercowe i oczne. Choroba rozwija się powoli, a jej rozpoznanie jest trudne – wymaga biopsji jelita cienkiego i wykazania obecności bakterii w makrofagach. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się niedokrwistość, hipoalbuminemię, zaburzenia elektrolitowe. Leczenie polega na długotrwałej antybiotykoterapii (np. ceftriakson, kotrimoksazol) przez co najmniej rok, a w niektórych przypadkach nawet dłużej. Wczesne rozpoznanie i leczenie pozwalają na całkowite wyleczenie, jednak nieleczona choroba Whipple’a prowadzi do wyniszczenia, powikłań narządowych i zgonu. Pacjenci wymagają regularnej kontroli, suplementacji niedoborów i wsparcia dietetycznego. Choroba Whipple’a to przykład schorzenia, które mimo rzadkości powinno być brane pod uwagę w diagnostyce przewlekłych biegunek i zespołów złego wchłaniania.
