Wirus zapalenia wątroby typu A (HAV) jest najczęstszą przyczyną ostrego wirusowego zapalenia wątroby na świecie. Diagnostyka zakażenia HAV opiera się głównie na badaniach serologicznych wykrywających przeciwciała anty-HAV klasy IgM i IgG. Obecność przeciwciał IgM świadczy o świeżym, aktywnym zakażeniu i pojawia się już w pierwszych dniach objawów klinicznych, utrzymując się przez kilka miesięcy. Przeciwciała IgG pojawiają się później i świadczą o przebyciu zakażenia lub skutecznej immunizacji po szczepieniu – utrzymują się do końca życia, zapewniając odporność. W diagnostyce HAV nie wykonuje się rutynowo badań molekularnych (PCR), ponieważ wiremia jest krótka i nie ma znaczenia dla przebiegu klinicznego. Badania laboratoryjne obejmują także ocenę aktywności enzymów wątrobowych (ALT, AST), bilirubiny i innych parametrów funkcji wątroby. Wykrycie HAV jest szczególnie ważne u osób z objawami żółtaczki, w przypadku kontaktu z osobą zakażoną oraz w ogniskach epidemicznych. Profilaktyka obejmuje szczepienia, przestrzeganie zasad higieny i unikanie spożywania nieprzegotowanej wody oraz surowych pokarmów w rejonach o wysokim ryzyku zakażenia.
