Białko S to naturalny antykoagulant, który wraz z białkiem C odgrywa kluczową rolę w regulacji procesu krzepnięcia krwi. Niedobór białka S (wrodzony lub nabyty) zwiększa ryzyko zakrzepicy żylnej i tętniczej, zatorowości płucnej oraz powikłań położniczych. Oznaczenie poziomu białka S wykonuje się w przypadku nawracających zakrzepów, nieprawidłowych wyników badań krzepnięcia, podejrzenia trombofilii lub w diagnostyce rodzinnej. Badanie polega na oznaczeniu aktywności i/lub stężenia białka S w osoczu. Wynik należy interpretować w kontekście innych czynników krzepnięcia (białko C, antytrombina III, D-dimery) oraz stanu klinicznego pacjenta. Niedobór białka S może być wrodzony (mutacje genetyczne) lub nabyty (ciąża, doustne antykoncepcyjne, choroby wątroby, DIC, zespół nerczycowy). Leczenie polega na profilaktyce i terapii przeciwzakrzepowej.
