Dystymia to przewlekła, łagodna postać depresji, która utrzymuje się przez co najmniej dwa lata (u dzieci i młodzieży przez rok). Objawia się obniżonym nastrojem, brakiem energii, trudnościami z koncentracją, niską samooceną, pesymizmem, zaburzeniami snu i apetytu. Osoby z dystymią często funkcjonują w społeczeństwie, ale mają trudności z odczuwaniem radości, podejmowaniem decyzji i realizacją celów. Dystymia może prowadzić do izolacji społecznej, problemów zawodowych i rodzinnych. Leczenie polega na psychoterapii (najczęściej poznawczo-behawioralnej), wsparciu społecznym oraz – w niektórych przypadkach – farmakoterapii (leki przeciwdepresyjne). Wczesne rozpoznanie i leczenie dystymii pozwala na poprawę jakości życia i zapobieganie rozwojowi cięższych postaci depresji.
