Amniotomia to zabieg polegający na sztucznym przebiciu pęcherza płodowego, czyli otwarciu błon otaczających płód i uwolnieniu płynu owodniowego. Jest to jedna z najczęściej stosowanych interwencji położniczych podczas porodu. Amniotomię wykonuje się w celu przyspieszenia lub wzmocnienia akcji porodowej, gdy skurcze są zbyt słabe lub poród postępuje zbyt wolno. Zabieg ten może być także wskazany w przypadku konieczności monitorowania dobrostanu płodu (np. założenie elektrod na główkę dziecka), podejrzenia zakażenia wewnątrzmacicznego, nieprawidłowego tętna płodu lub w celu ułatwienia przebiegu porodu przy nieprawidłowym ułożeniu główki. Amniotomię wykonuje się wyłącznie w warunkach szpitalnych, przez doświadczony personel medyczny, po upewnieniu się, że główka dziecka dobrze przylega do kanału rodnego (aby zapobiec wypadnięciu pępowiny). Zabieg jest bezbolesny, choć może wywołać uczucie dyskomfortu. Po amniotomii obserwuje się zwykle nasilenie skurczów porodowych i szybszy postęp porodu. Jak każda interwencja, amniotomia niesie pewne ryzyko – infekcji, wypadnięcia pępowiny, zaburzeń tętna płodu czy zwiększenia bólu porodowego. Decyzję o jej wykonaniu podejmuje lekarz lub położna, biorąc pod uwagę dobro matki i dziecka. Amniotomia nie powinna być wykonywana rutynowo, lecz tylko przy wyraźnych wskazaniach medycznych.
