Zaburzenia mowy u dzieci to szerokie spektrum problemów, które mogą utrudniać rozwój komunikacji, naukę i relacje społeczne. Wczesne rozpoznanie tych zaburzeń jest kluczowe dla skutecznej terapii. Do najczęstszych objawów należą: opóźniony rozwój mowy (dziecko nie mówi pojedynczych słów do 18. miesiąca życia, zdań do 2–3 lat), trudności z artykulacją (zamiana, opuszczanie, zniekształcanie głosek), jąkanie, mowa monotonna, zbyt szybka lub niezrozumiała, ubogi zasób słownictwa, trudności z budowaniem zdań i rozumieniem poleceń. Dzieci z zaburzeniami mowy mogą mieć także trudności w kontaktach z rówieśnikami, wykazywać niechęć do mówienia, wycofanie lub frustrację. Warto zwrócić uwagę na takie sygnały jak brak gaworzenia, niechęć do naśladowania dźwięków, brak reakcji na imię, nieprawidłowe oddychanie czy ślinienie się. Przyczyną zaburzeń mogą być wady anatomiczne (rozszczep podniebienia, wędzidełko), niedosłuch, zaburzenia neurologiczne, autyzm, opóźnienie rozwoju intelektualnego lub czynniki środowiskowe (ubogie otoczenie językowe). W przypadku podejrzenia zaburzeń mowy należy skonsultować się z logopedą, który przeprowadzi szczegółową diagnozę i zaproponuje indywidualny program terapii. Wczesna interwencja logopedyczna znacznie zwiększa szanse na prawidłowy rozwój mowy i zapobiega trudnościom szkolnym oraz społecznym.
