Sen jest kluczowy dla rozwoju niemowlęcia – noworodki przesypiają nawet 16–18 godzin na dobę, a z wiekiem ilość snu stopniowo się zmniejsza. Jednak rodziców często niepokoi sytuacja, gdy dziecko wydaje się „ciągle śpiące”. W większości przypadków długi sen jest fizjologiczny, zwłaszcza u noworodków i młodszych niemowląt, które potrzebują czasu na adaptację do życia poza łonem matki. Niemowlęta mogą spać długo po intensywnym okresie czuwania, po szczepieniach, infekcjach czy w czasie skoków rozwojowych. Niepokój powinien wzbudzić senność połączona z trudnościami w wybudzaniu, brakiem apetytu, osłabieniem reakcji na bodźce, wiotkością mięśni, sinicą, trudnościami w oddychaniu, gorączką lub innymi objawami chorobowymi. Przyczyną nadmiernej senności mogą być infekcje, zaburzenia metaboliczne, neurologiczne, wady wrodzone, niedotlenienie okołoporodowe, żółtaczka czy hipoglikemia. Jeśli dziecko trudno wybudzić, nie reaguje na karmienie, oddycha płytko lub nieregularnie, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Warto prowadzić dziennik snu, obserwować zachowanie dziecka i zgłaszać wszelkie niepokojące objawy pediatrze. Wczesna diagnostyka pozwala na szybkie wdrożenie leczenia i zapobiega powikłaniom.
