Okres dojrzewania to czas intensywnych zmian biologicznych, psychicznych i społecznych, które mogą sprzyjać rozwojowi zaburzeń lękowych. Zmiany hormonalne, presja rówieśnicza, oczekiwania szkolne, konflikty rodzinne, pierwsze doświadczenia miłosne i seksualne oraz poszukiwanie tożsamości mogą powodować wzrost napięcia, niepokoju i podatności na stres. U nastolatków częściej pojawiają się fobie społeczne, lęk uogólniony, napady paniki, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Objawy to: unikanie kontaktów, wycofanie, drażliwość, trudności z koncentracją, zaburzenia snu, bóle brzucha, kołatanie serca. Wczesne rozpoznanie i wsparcie psychologiczne są kluczowe dla zapobiegania rozwojowi przewlekłych zaburzeń lękowych. Pomocne są rozmowy z rodzicami, nauczycielami, udział w grupach wsparcia, nauka technik radzenia sobie ze stresem oraz, w razie potrzeby, psychoterapia.
