Apatia to stan obniżonej aktywności, obojętności emocjonalnej i braku motywacji do działania, który może towarzyszyć wielu chorobom psychicznym (depresja, schizofrenia, choroba Alzheimera) oraz neurologicznym (udar, parkinsonizm). Wspomaganie farmakologiczne apatii zależy od jej przyczyny. W przypadku apatii w przebiegu depresji stosuje się leki przeciwdepresyjne (najczęściej SSRI lub SNRI), które poprawiają nastrój i aktywność. U osób starszych z otępieniem korzystne mogą być inhibitory acetylocholinoesterazy (donepezil, rywastygmina) lub memantyna, które poprawiają funkcje poznawcze i aktywność. W niektórych przypadkach stosuje się leki pobudzające (modafinil, metylofenidat), zwłaszcza gdy apatia występuje w chorobach neurologicznych. U pacjentów z chorobą Parkinsona apatia może być leczona agonistami dopaminy lub amantadyną. Ważne jest, by farmakoterapia była uzupełniona psychoterapią, aktywizacją ruchową i wsparciem społecznym. W każdym przypadku leczenie powinno być prowadzone pod kontrolą lekarza, po wykluczeniu innych przyczyn apatii (np. niedoczynność tarczycy, niedobory witamin, leki uboczne).
