W dobie narastającej oporności Plasmodium na nowe leki przeciwmalaryczne, naukowcy coraz częściej sięgają po stare, zapomniane substancje. Przykładem jest chlorochina, która była podstawowym lekiem na malarię przez dziesięciolecia, zanim pojawiła się oporność. Obecnie trwają badania nad łączeniem chlorochiny z innymi lekami, by zwiększyć jej skuteczność. Inne stare leki, jak meflochina, doksycyklina czy artemizynina, są nadal stosowane w leczeniu i profilaktyce malarii, zwłaszcza w rejonach o ograniczonym dostępie do nowoczesnych terapii. Przełomem może być odkrywanie nowych zastosowań starych leków (tzw. drug repurposing), co pozwala na szybsze wdrożenie terapii i obniżenie kosztów leczenia. Jednak skuteczność i bezpieczeństwo takich metod muszą być potwierdzone w badaniach klinicznych.
