Bakteriemia to obecność żywych bakterii we krwi, która w prawidłowych warunkach jest jałowa. Nie jest to choroba sama w sobie, lecz stan potencjalnie zagrażający życiu, mogący prowadzić do posocznicy (sepsy), wstrząsu septycznego i niewydolności wielonarządowej. Bakteriemia może mieć charakter przejściowy (np. po zabiegach stomatologicznych, cewnikowaniu, urazach), ale także być objawem poważnej infekcji (zapalenie płuc, zakażenia dróg moczowych, zakażenia ran, zapalenie wsierdzia). Objawy bakteriemii są niespecyficzne i obejmują: gorączkę, dreszcze, tachykardię, spadek ciśnienia, osłabienie, poty, nudności, czasem ból głowy, splątanie, zaburzenia świadomości. W ciężkich przypadkach pojawiają się objawy sepsy: zaburzenia oddychania, niewydolność nerek, wybroczyny skórne, zaburzenia krzepnięcia. Przyczyny bakteriemii to zakażenia bakteryjne różnych narządów, zabiegi medyczne, cewnikowanie, uszkodzenia skóry, immunosupresja, choroby przewlekłe (cukrzyca, nowotwory), stosowanie protez, cewników naczyniowych. Rozpoznanie bakteriemii opiera się na posiewach krwi (wykrycie bakterii), badaniach laboratoryjnych (CRP, prokalcytonina, leukocytoza), badaniach obrazowych w celu identyfikacji ogniska zakażenia. Leczenie polega na szybkim wdrożeniu antybiotykoterapii empirycznej, a po uzyskaniu wyniku posiewu – celowanej. W przypadkach ciężkich konieczna jest hospitalizacja, leczenie wspomagające (płyny, leki podtrzymujące ciśnienie, tlenoterapia), usunięcie ogniska zakażenia (np. drenowanie ropni, usunięcie cewników). Profilaktyka bakteriemii obejmuje przestrzeganie zasad aseptyki podczas zabiegów medycznych, leczenie zakażeń przewlekłych, higienę jamy ustnej, szczepienia ochronne, kontrolę chorób przewlekłych. Szybka reakcja na objawy bakteriemii i wdrożenie leczenia zmniejsza ryzyko powikłań i śmiertelności.
