Bakteryjne zapalenie stawów (septyczne zapalenie stawów) to ciężka choroba wywołana zakażeniem stawu przez bakterie, najczęściej gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus), paciorkowce, pałeczki Gram-ujemne. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą krwiopochodną (bakterie przedostają się do stawu z innego ogniska zakażenia), rzadziej przez bezpośrednie uszkodzenie stawu (uraz, zabieg chirurgiczny, iniekcja). Choroba może wystąpić w każdym wieku, ale szczególnie narażone są osoby starsze, z chorobami przewlekłymi, cukrzycą, immunosupresją, po urazach, z protezami stawowymi. Objawy bakteryjnego zapalenia stawów pojawiają się nagle i obejmują: silny ból stawu, obrzęk, zaczerwienienie, ucieplenie, ograniczenie ruchomości, gorączkę, złe samopoczucie. Najczęściej zajęty jest jeden staw (kolanowy, biodrowy, barkowy), rzadziej występuje zapalenie wielostawowe. Nieleczone bakteryjne zapalenie stawów prowadzi do destrukcji chrząstki, zniszczenia stawu, ropowicy, a nawet sepsy i zgonu. Rozpoznanie opiera się na badaniu klinicznym, analizie płynu stawowego (posiew, liczba leukocytów, stężenie glukozy, białka), badaniach laboratoryjnych (OB, CRP, leukocytoza), badaniach obrazowych (USG, RTG, MRI). Leczenie bakteryjnego zapalenia stawów wymaga hospitalizacji, antybiotykoterapii dożylnej (najpierw empirycznej, potem celowanej), drenażu i płukania stawu, unieruchomienia, a następnie rehabilitacji. W przypadku obecności protezy może być konieczne jej usunięcie. Im szybciej rozpocznie się leczenie, tym większa szansa na zachowanie sprawności stawu i uniknięcie powikłań. Profilaktyka obejmuje leczenie zakażeń ogólnoustrojowych, aseptykę przy zabiegach, szczepienia, kontrolę chorób przewlekłych.
