Bakteryjne zapalenie zatok przynosowych to częsta choroba układu oddechowego, polegająca na zakażeniu błony śluzowej zatok przez bakterie, najczęściej Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis. Choroba często rozwija się jako powikłanie infekcji wirusowej górnych dróg oddechowych, która powoduje obrzęk śluzówki, zaburzenie drożności ujść zatok i sprzyja namnażaniu bakterii. Objawy bakteryjnego zapalenia zatok to: ból i uczucie ucisku w okolicy czoła, policzków, nasady nosa, nasilający się przy pochylaniu, gęsta, ropna wydzielina z nosa, niedrożność nosa, gorączka, osłabienie, ból zębów, kaszel, zaburzenia węchu. Przewlekłe zapalenie zatok może prowadzić do pogorszenia jakości życia, nawracających infekcji, a nieleczone – do powikłań (ropnie oczodołu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ropień mózgu). Rozpoznanie opiera się na wywiadzie, badaniu laryngologicznym, badaniach obrazowych (RTG, tomografia komputerowa), rzadziej na posiewie wydzieliny z nosa. Leczenie bakteryjnego zapalenia zatok polega na antybiotykoterapii (amoksycylina, cefalosporyny, makrolidy), lekach obkurczających śluzówkę, przeciwzapalnych, płukaniu nosa solą fizjologiczną, inhalacjach, nawadnianiu. W cięższych przypadkach konieczna jest hospitalizacja, a przy powikłaniach – leczenie chirurgiczne. Profilaktyka obejmuje leczenie infekcji górnych dróg oddechowych, unikanie czynników drażniących, dbanie o higienę nosa, szczepienia ochronne i wzmacnianie odporności.
