Kifoza to wada postawy polegająca na nadmiernym wygięciu kręgosłupa piersiowego ku tyłowi (tzw. garb), prowadząca do zaokrąglenia pleców i wysunięcia głowy oraz barków do przodu. Wyróżnia się kifozę fizjologiczną (naturalna krzywizna kręgosłupa) oraz patologiczną (nadmierne wygięcie przekraczające 40–45 stopni). Objawy kifozy to: zaokrąglone plecy, pochylona sylwetka, ból pleców, zmęczenie, ograniczenie ruchomości, w ciężkich przypadkach duszność, ucisk na narządy wewnętrzne i zaburzenia neurologiczne. Przyczyną kifozy mogą być wady wrodzone, choroby wieku dziecięcego (choroba Scheuermanna), osteoporoza, złamania kompresyjne kręgów, zmiany zwyrodnieniowe, urazy, nowotwory, zapalenia oraz nieprawidłowa postawa i brak aktywności fizycznej. Rozpoznanie opiera się na badaniu klinicznym, zdjęciu RTG kręgosłupa, pomiarze kąta wygięcia oraz ocenie funkcji neurologicznych. Leczenie zależy od przyczyny i stopnia zaawansowania – w łagodnych przypadkach stosuje się rehabilitację, ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu i brzucha, fizjoterapię, gorsety ortopedyczne. W ciężkich przypadkach lub przy powikłaniach konieczna jest interwencja chirurgiczna (korekcja kręgosłupa, stabilizacja). Profilaktyka polega na utrzymaniu prawidłowej postawy, regularnej aktywności fizycznej, dbaniu o zdrowie kości i kontrolowaniu masy ciała. Wczesne wykrycie i leczenie kifozy poprawia komfort życia i zapobiega powikłaniom.
