Leukopenia to stan charakteryzujący się obniżoną liczbą leukocytów (białych krwinek) we krwi obwodowej poniżej 4000/μl. Białe krwinki są kluczowym elementem układu odpornościowego, odpowiadają za zwalczanie infekcji bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych. Leukopenia nie jest chorobą samą w sobie, lecz objawem zaburzeń hematologicznych, infekcyjnych lub skutkiem działania leków. Objawy leukopenii są często niespecyficzne – należą do nich nawracające infekcje (zwłaszcza dróg oddechowych, jamy ustnej, skóry), gorączka, osłabienie, bóle głowy, powiększenie węzłów chłonnych, czasem owrzodzenia jamy ustnej i gardła. Przyczyny leukopenii są różnorodne: zakażenia wirusowe (np. grypa, HIV, wirusowe zapalenie wątroby), choroby autoimmunologiczne (toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów), choroby nowotworowe (białaczki, chłoniaki), niedobory witamin (B12, kwasu foliowego), uszkodzenie szpiku (chemioterapia, radioterapia, zatrucia), stosowanie niektórych leków (antybiotyki, leki przeciwwirusowe, przeciwpadaczkowe). Rozpoznanie opiera się na morfologii krwi, badaniach dodatkowych (rozmaz krwi, badania szpiku, testy immunologiczne). Leczenie zależy od przyczyny – w przypadku infekcji stosuje się antybiotyki, przy niedoborach witamin suplementację, w chorobach autoimmunologicznych leki immunosupresyjne. W ciężkich przypadkach konieczne jest leczenie szpitalne, izolacja pacjenta i podawanie czynników wzrostu leukocytów (G-CSF). Kluczowe jest monitorowanie liczby leukocytów i szybkie reagowanie na objawy infekcji. Profilaktyka obejmuje unikanie kontaktu z osobami chorymi, dbanie o higienę, szczepienia ochronne i regularne badania kontrolne u osób z grup ryzyka.
