Tętniak mózguto miejscowe poszerzenie ściany tętnicy mózgowej, które grozi jej pęknięciem i krwotokiem podpajęczynówkowym – jednym z najgroźniejszych stanów neurologicznych. Tętniaki najczęściej lokalizują się w obrębie koła Willisa, a ich powstawaniu sprzyjają czynniki genetyczne, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, palenie papierosów, urazy głowy, choroby tkanki łącznej (np. zespół Ehlersa-Danlosa, Marfana). Większość tętniaków nie daje objawów do momentu pęknięcia. Objawy niepękniętego tętniaka mogą obejmować bóle głowy, zaburzenia widzenia, opadanie powieki, podwójne widzenie, rzadziej napady padaczkowe lub objawy ogniskowe (niedowłady, zaburzenia czucia). Pęknięcie tętniaka objawia się nagłym, bardzo silnym bólem głowy („ból piorunujący”), utratą przytomności, sztywnością karku, wymiotami, zaburzeniami świadomości, a nawet śpiączką. Jest to stan zagrożenia życia, wymagający natychmiastowej hospitalizacji. Rozpoznanie opiera się na tomografii komputerowej, rezonansie, angiografii mózgowej. Leczenie zależy od wielkości, lokalizacji i stanu pacjenta – stosuje się zabiegi chirurgiczne (klipsowanie tętniaka) lub endowaskularne (embolizacja, zakładanie spirali). W przypadku niepękniętych tętniaków możliwa jest obserwacja i leczenie farmakologiczne (kontrola ciśnienia, unikanie wysiłku, rzucenie palenia). Wczesna diagnostyka i leczenie są kluczowe dla zapobiegania powikłaniom neurologicznym i śmierci.
