Waginoza bakteryjna to najczęstsza przyczyna nieinfekcyjnych upławów u kobiet w wieku rozrodczym. Jest to zaburzenie równowagi mikroflory pochwy, polegające na przeważeniu bakterii beztlenowych (Gardnerella vaginalis, Mobiluncus, Prevotella) nad pałeczkami kwasu mlekowego (Lactobacillus), które prawidłowo dominują w pochwie. Objawy waginozy to przede wszystkim szare lub białe, rzadkie upławy o nieprzyjemnym, rybim zapachu, nasilającym się po stosunku płciowym lub podczas miesiączki. Często nie towarzyszy im świąd ani pieczenie, choć niektóre kobiety mogą odczuwać dyskomfort, pieczenie podczas oddawania moczu lub niewielki świąd. Przyczyny waginozy są związane z zaburzeniem równowagi bakteryjnej pochwy, co może być skutkiem częstych zmian partnerów seksualnych, stosowania antybiotyków, irygacji pochwy, stosowania środków plemnikobójczych, palenia papierosów, a także naturalnych zmian hormonalnych. Diagnoza opiera się na wywiadzie, badaniu ginekologicznym oraz ocenie wydzieliny pod mikroskopem i badaniach laboratoryjnych (test pH, obecność komórek „clue cells”). Leczenie polega na stosowaniu antybiotyków – najczęściej metronidazolu lub klindamycyny w postaci doustnej lub dopochwowej. Zaleca się także ograniczenie czynników ryzyka i dbanie o higienę intymną. Nieleczona waginoza może prowadzić do powikłań, takich jak zwiększone ryzyko zakażeń dróg rodnych, powikłań położniczych (poród przedwczesny, zakażenie błon płodowych) oraz zwiększonego ryzyka zakażeń przenoszonych drogą płciową. Profilaktyka obejmuje unikanie irygacji pochwy, ograniczenie liczby partnerów seksualnych, stosowanie prezerwatyw i dbanie o naturalną florę bakteryjną pochwy.
