Zaburzenia erekcji mogą być skutkiem ubocznym stosowania wielu leków, co jest istotnym problemem u mężczyzn w różnym wieku. Nowoczesne spojrzenie na ten temat obejmuje identyfikację i minimalizowanie ryzyka działań niepożądanych. Do najczęstszych leków powodujących zaburzenia erekcji należą: leki przeciwnadciśnieniowe (beta-blokery, diuretyki), leki przeciwdepresyjne (SSRI, TLPD), neuroleptyki, leki przeciwpadaczkowe, leki hormonalne (antyandrogeny, leki na raka prostaty), leki przeciwhistaminowe, niektóre leki przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne. Mechanizmy działania obejmują zaburzenia przepływu krwi, wpływ na układ nerwowy i hormonalny, spadek libido. Nowoczesne podejście polega na indywidualizacji terapii, zmianie leku na inny o mniejszym ryzyku działań ubocznych, wsparciu psychologicznym, a w razie potrzeby – leczeniu farmakologicznym zaburzeń erekcji (inhibitory PDE5). Ważna jest otwarta rozmowa z lekarzem i regularna kontrola skutków ubocznych.
