Choroba to czas, kiedy ciało walczy – i potrzebuje całej dostępnej energii, by wrócić do równowagi. Ale ta walka nie zostaje bez wpływu na skórę. Gorączka, odwodnienie, leki, zmniejszony apetyt, stres i leżenie w łóżku przez kilka dni – to wszystko zmienia kondycję cery. Staje się ona sucha, szorstka, pozbawiona blasku, często bardziej wrażliwa. Wtedy pielęgnacja powinna się zmienić – nie stać się wyzwaniem, lecz wsparciem.
Najważniejsze w takich dniach jest to, by zadbać o skórę łagodnie. Nie trzeba robić pełnych rytuałów. Wystarczy ograniczyć się do najprostszych kroków: oczyszczanie, nawilżenie, ukojenie. Zamiast pełnego demakijażu – delikatny płyn micelarny. Zamiast serum – krem barierowy, który zatrzyma wodę w naskórku. I koniecznie – picie dużej ilości wody, bo to właśnie odwodnienie w czasie gorączki najszybciej „widać” na twarzy.
Podczas antybiotykoterapii skóra bywa nadwrażliwa – reaguje pieczeniem, przesuszeniem, czasem zaczerwienieniem. Warto wtedy sięgać po kosmetyki bezzapachowe, bez alkoholu, z prostym składem, które odbudowują barierę hydrolipidową. Najlepiej sprawdzają się kremy z ceramidami, pantenolem, beta-glukanem, skwalanem. I nie należy ich żałować – w czasie osłabienia skóra często „wypija” kremy szybciej niż zwykle.
Nie trzeba rezygnować z pielęgnacji, ale warto zmniejszyć oczekiwania. To nie jest czas na testowanie nowych składników, mocnych kwasów, retinolu. To czas na regenerację – i na to, by nie obciążać skóry jeszcze bardziej. Jeśli nie masz siły na codzienny rytuał, zadbaj przynajmniej o wargi, dłonie, okolice nosa. Czasem to wystarczy, by złagodzić najbardziej dokuczliwe objawy.
A kiedy wrócisz do formy – stopniowo możesz wrócić do swojej pełnej rutyny. Ale pamiętaj: pielęgnacja w chorobie nie jest o tym, by wyglądać lepiej. Jest o tym, by czuć się lepiej. Nawet jeśli to tylko na chwilę. Nawet jeśli to tylko ten jeden moment, gdy ciepły krem koi zmęczoną skórę – i daje odrobinę ulgi.
