Gazometria to jedno z najważniejszych badań laboratoryjnych w diagnostyce i monitorowaniu funkcji oddechowej oraz równowagi kwasowo-zasadowej organizmu. Polega na pobraniu próbki krwi – najczęściej tętniczej, rzadziej włośniczkowej lub żylnej – i analizie jej składu pod kątem stężenia gazów (tlenu i dwutlenku węgla), pH, stężenia jonów wodorowęglanowych (HCO3-) oraz innych parametrów. Badanie to pozwala ocenić, czy pacjent prawidłowo oddycha, czy jego organizm jest odpowiednio dotleniony oraz czy nie występują zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej, takie jak kwasica lub zasadowica. Gazometria jest kluczowa w diagnostyce i leczeniu pacjentów z chorobami płuc (np. astma, POChP, zapalenie płuc), niewydolnością oddechową, zaburzeniami metabolicznymi, w stanach nagłych (np. zatrucia, wstrząs, sepsa), a także podczas znieczulenia czy intensywnej terapii. Wyniki gazometrii pozwalają na szybkie podjęcie decyzji terapeutycznych, np. wdrożenie tlenoterapii, wentylacji mechanicznej czy korektę zaburzeń elektrolitowych. Interpretacja wyników wymaga uwzględnienia stanu klinicznego pacjenta, a nieprawidłowości mogą wskazywać na choroby układu oddechowego, krążenia, nerek, zaburzenia metaboliczne lub zatrucia.
