Badanie błędnika to specjalistyczna diagnostyka służąca ocenie funkcji narządu równowagi, który znajduje się w uchu wewnętrznym. Błędnik odpowiada za utrzymanie równowagi, orientację w przestrzeni oraz koordynację ruchów głowy i ciała. Najczęściej badanie to wykonuje się u osób z zawrotami głowy, zaburzeniami równowagi, szumami usznymi czy podejrzeniem chorób neurologicznych. Współczesna diagnostyka obejmuje kilka metod: próby kaloryczne (polegające na wprowadzeniu do ucha ciepłej i zimnej wody lub powietrza i obserwacji reakcji oczopląsowej), videonystagmografia (VNG), elektronystagmografia (ENG), testy położeniowe (np. test Dix-Hallpike’a), a także badania audiologiczne i obrazowe. Badanie błędnika pozwala określić, czy przyczyna dolegliwości leży w uchu wewnętrznym, czy w ośrodkowym układzie nerwowym. Wyniki pomagają w różnicowaniu schorzeń takich jak łagodne napadowe położeniowe zawroty głowy (BPPV), choroba Meniere’a, zapalenie nerwu przedsionkowego czy uszkodzenia centralne. Badanie jest nieinwazyjne, choć może wywołać krótkotrwałe zawroty głowy i nudności. Przygotowanie do badania obejmuje unikanie leków wpływających na układ równowagi, alkoholu i kofeiny. Ostateczna interpretacja wyników należy do otolaryngologa lub neurologa, który na ich podstawie wdraża odpowiednie leczenie.
