Nowoczesne techniki in vitro umożliwiają coraz bardziej zaawansowane procedury wspomaganego rozrodu, w tym możliwość wykorzystania materiału genetycznego (nasienia, komórek jajowych, zarodków) osoby zmarłej. Dziecko urodzone dzięki takim technikom może być tzw. genetycznym pogrobowcem, czyli potomkiem osoby, która zmarła przed poczęciem dziecka. W wielu krajach procedura ta budzi kontrowersje etyczne, prawne i społeczne – wymaga zgody zmarłego za życia, decyzji rodziny, a także regulacji prawnych dotyczących dziedziczenia, opieki i tożsamości dziecka. Nowoczesna embriologia pozwala na przechowywanie materiału genetycznego przez wiele lat, a postęp w medycynie rozrodu daje nowe możliwości osobom niepłodnym, parom jednopłciowym i rodzinom po stracie bliskich. Kluczowe są aspekty psychologiczne, wsparcie rodzin i edukacja społeczna. Rozwój in vitro stawia przed społeczeństwem nowe wyzwania i pytania o granice ingerencji w życie i śmierć.
